Sex w czasie zarazy

Pandemia w sposób bardzo szczególny dotknęła środowiska artystyczne pracujące z ciałem i seksualnością. Sanitarne zasady i obostrzenia mocno zweryfikowały możliwości kreowania kolejnych projektów dotykając zarówno osoby performerskie, jak i te, które stoją po drugiej stronie kamery. Wymusiły interesującą zmianę postpornowych narracji i skupienie na projektach kameralnych, opowiadanych z perspektywy jednej osoby lub eksplorujących bardziej wewnętrzną rzeczywistość artystek_ów. Filmy z tego bloku, są istotnym świadectwem czasu, ale również pokazują metody oswajania traumy, jaką była dla nas wszystkich nagła zmiana paradygmatu świata, jaki znaliśmy do tej pory. Niewykluczone, że pewne sposoby narracji postpandemicznej pozostaną z nami na dłużej – dlatego bez wątpienia zasługują na uwagę.