Portrety Intymności

Wspólnym mianownikiem „Portretów” jest mieszanka szczerości i wzruszenia. Kiedy opowiadamy o swojej seksualności – obojętnie czy przez pryzmat historii rodzinnych (42 dni Nat Portnoy) czy próbując zdekolonizować radosne narracje typu „gay-friendly” (Sunny Boy) to nie da się w nich uniknąć tego szczególnego poziomu intymności, który sprawia, że opowiadana historia staje się nam bliska i przyjmujemy ją jako własną. Być może jest też tak – i nie wydaje się to szczególnie dziwne – że „Portrety Intymności” to po prostu my sami tylko w innych ciałach i miejscach.