123’ 09/06 czwartek godz 22:00, sala Pola 10/06 piątek godz 17:30, sala Ingrid
Peryferia
Praktyki peryferyjne to jeden z kluczowych elementów uświadomienia sobie, w jakim miejscu się znajdujemy i gdzie przebiegają linie podziału pomiędzy tym, co społecznie akceptowalne a tym, co nieznane i nieoswojone. Ten blok dedykujemy widzkom_m najbardziej wymagającym i poszukującym. Obejrzycie w nim filmy austriackiego outsidera (choć w tym roku pokazuje również swój film w Cannes) Jana Soldata, który tworzy portrety bohaterów mieszając szorstką empatię twórcy z dokumentalną i chłodną (lecz daleką od oceniania) techniką narracji – niezmiernie rzadko spotykaną nawet wśród najbardziej poszukujących artystów_k środowiska postporn. Henry Baker postawi nas przed pytaniem, czy marginalne formy seksualności mogą być traktowane jako radykalna sztuka w przestrzeni publicznej, a Antony Hicklings zaprosi nas do szekspirowskiej dekonstrukcji Pasoliniego. Peryferia to blok wyjątkowy – bezcenny poznawczo i szokująco szczery.
Protocols
Jan Soldat Austria 2017, 20’
Friday Night Stand
Jan Soldat Austria 2020, 11’
Blind Date
Jan Soldat Austria 2022, 12’ Filmy Jana Soldata zajmują szczególną pozycję w sztuce postporn, jest on bowiem artystą, który przemawia własnym, przemyślanym językiem. Warto ten język poznać, warto się pracom Soldata bacznie przyjrzeć – poszerzają one spectrum opowieści o seksualności dochodząc do punktów granicznych.
PISS OFF X
Henry Baker USA 2020, 20’ Czy internetowy artysta „Athleticpisspig” rzeczywiście zajmuje się sztuką? Czy niszowe praktyki seksualne przeniesione w przestrzeń publiczną kodyfikują nowe ramy performance, czy też jednoznacznie wytyczają granice? Interesujący dokument stawiający pytania, na które widzki_e muszą odpowiedzieć sobie sami.
FRIG
Antony Hickling Francja / Anglia 2018, 60’ Występują: Biño Sauitzvy, Thomas Laroppe, Luc Bruyère, Arthur Gillet, Alvaro Lombard, François Brunet, Gaëtan Vettier Eksperymentalny film fabularny, w którym Antony Hickling badawczo przygląda się mrocznym i grząskim terenom przemocy i seksualności, łącząc języki tańca, poezji i performance. Ten trudny i wymagający skupienia obraz łączy w sobie poetykę szamańskiego obrzędu przejścia z popkulturowymi kliszami uległości/dominacji, bazując głownie na dekonstrukcji kulturowych klisz. Warto dodać, że sam Hickling doktoryzował się z teorii queerowych i sztuk performatywnych, konsekwentnie traktując język filmowy jako pole naukowych i artystycznych eksploracji. Jego projekty stały się zresztą przedmiotem wielu prac naukowych i przyniosły reżyserowi nagrody i uznanie na całym świecie.